In het maandelijkse Verhaal van Abel deelt een Persoonlijk Begeleider van Villa Abel een situatie uit de praktijk. Om de privacy van onze studenten te beschermen hebben we de echte namen vervangen door, je raadt het al, ‘Abel’.
Waar het bij sommige studenten de uitdaging is om motivatie te vinden voor hun studie, moet Abel juist afgeremd worden. Studeren is zijn passie en hij haalt er veel voldoening uit, maar hij kan er soms ook volledig in doorslaan. Wel weet Abel heel zeker dat hij één ding nooit meer wil: in een burn-out belanden. Dit is een jaar geleden gebeurd en was de naarste periode uit zijn leven.
De opdracht is dus duidelijk: de studie halen, maar wel op een manier die gezond is en goed voelt.Â
En dat is nog niet zo voor de hand liggend, want door zijn autisme kan Abel volledig het besef van tijd verliezen. Zonder dat hij er erg in heeft, is hij soms nog tot drie uur ’s nachts aan het studeren. Hierdoor slaapt Abel maar een paar uur, want de volgende ochtend staat zijn wekker alweer vroeg om weer achterzijn laptop te gaan zitten. Â
Wat er ontbrak was balans.
Balans, het is een vaag begrip. Wanneer dingen ‘in balans zijn’, dan is het goed. Maar hoe weet je of iets in balans is? Doorgaans betekent balans: niet te veel en niet te weinig, van alles genoeg. In het geval van Abel betekent balans genoeg studeren én genoeg rust nemen.
Toen ik aan Abel vroeg hoeveel uur hij per dag aan zijn studie kwijt was en hoeveel rust hij nam, vond hij die vraag moeilijk te beantwoorden. Logisch ook, want elke dag is anders en niemand zit standaard met een timer zijn bezigheden te klokken.
Daarom hadden we een tool nodig die inzicht kon bieden in hoe Abel zijn tijd besteedt. Het werd een kleurenblokkenschema (op de foto hieronder te bewonderen). Bruin is studeren, donkerblauw is slapen, lichtgroen is ontspanning, donkergroen is scriptie, roze is sociale activiteiten, etc. Wekenlang hield Abel elke dag bij hoelang hij met activiteiten bezig was. Op den duur ontstond hierdoor bewustwording over hoe Abel zijn tijd indeelt.
Toen kwam daar het gevreesde moment voor veel studenten: de eerste tentamenweek. Abel vertelde dat hij enorme stress ervaarde, hij voelde zelfs hartkloppingen bij zijn oor. Duidelijke signalen dat het niet goed ging dus. We pakten zijn kleurenblokkenschema erbij en ik vroeg Abel wat hij zag. ‘Heel veel bruin en heel weinig donkerblauw en lichtgroen’, antwoordde hij.
We bespraken wat Abel kon doen om meer in het donkerblauw en lichtgroen te komen, meer rust. Wat altijd goed werkte voor hem waren lange wandelingen. Ook leerde ik Abel mediteren en hoe hij met zijn ademhaling zijn zenuwstelsel kon kalmeren. En een hele belangrijke: ’s avonds echt om 11 uur die laptop dichtklappen, ook al voelt het nog niet af. Dit was de enige manier om aan die broodnodige 8 uur slaap te komen.
Vanaf dat moment heeft Abel nooit meer allesoverheersende stress voor een tentamen gehad. Door het kleurenblokkenschema was hij steeds meer in staat zichzelf te coachen. Wanneer hij uitschieters in het bruin begon te zien wist hij: oei, we zijn weer even uit balans. Wat ik nu nodig heb is meer slaap en vaker een adempauze en wandeling.
Met de tijd begon ook het voortschrijdend inzicht van Abel te groeien. Steeds vaker wist hij hoe hij voldoende rust kon nemen voordat er een stressvolle periode aankwam. Dit ging zo goed dat zelfs het tekenen van het blokkenschema uiteindelijk niet meer nodig was. Dit deed Abel eigenlijk alleen nog af en toe als hobby, want ‘het inkleuren van al die verschillende vakjes is ook lekker ontspannend’.
